Vanmiddag de eerste tocht van vier of vijf door het kleurrijke zuiden. In alle andere delen van ons land en elders is het ook zo kleurrijk. Maar in Zuid-Limburg zie je er meer van door de heuvels.
U
Dus reis ik per trein naar Maastricht en zie enkel mist, nevel en lage bewolking. Ik verlaat het station na een plas en de installatie van mijn GPS. Dan wordt het spoorzoeken door de stad.
Allereerst kom ik bij de brug over de Maastricht. Net als ik eraan komt, gaat-ie dicht. Maar de mensen lopen en fietsen over een deel naast de rijbaan gewoon door. Net of er niets aan de hand is. Ik neem ook dat pad. Aan de andere kant wacht ik, om te kijken wat er gaat gebeuren. Het wegdek gaat een eindje omhooggevallen. Het voetpad ook, maar blijft wel bruikbaar door een plaat die opschuift en zo verbinding houdt met de vaste grond. Heel merkwaardig. Zie de foto.
Dan over de stenen berging en linksaf. Even verderfelijke rechts. Langs OLV Maria Sterre der Zee. Ik meen dat deze oude kerk zo heet. Vreemde naam voor Maria. Nergens in de bijbel staat iets over haar zeevaart ervaringen.
Ik ga verder en volg mijn gps en de knooppunten. Toch gaat het mis. Mijn speeltje brengt me weer netjes terug naar de route. Dat is naar Kannen en dan over het Albertkanaal en erlangs. De bomen tonen hun kleuren met se doorkomen de zon als kleurversterker.
Bij Eben-Emael begint het stevig te stijgen. En even later omlaag en nog eens omhoog over een brug over genoemd kanaal. En dan ben ik opeens bij de pont naar Eijsden. De schuit ligt aan de overkant. Hoe en wanneer komt hij naar mij? Een paar keer zwaaien, een roepgeluid, Dan ' schipper mag ik overvaren (alleen schipper hardop, de rest in gedachten). En dat werkt: de boot komt naar me toe. De pontbaas heeft de spraak niet uitgevonden. Er komt amper een woord uit. Ik groet en bedankt hem en toon zo mijn waardering voor zijn actie. Zonder reactie. Iemand uit deze streek zei eens tegen me dat de mensen hier zo onvriendelijk zijn. Deze keer klopte het.
Verder maar de bordjes volgen. Door Eijsden en over de snelweg naar het zuiden, België in. Bij St. Gravensvoeren gaat het stevig klimmen , anderhalve km met 7-11%. Gemiddeld is het 8% denk ik. Later weer omlaag en door Teuven van beide soorten één. Dan nog een 6% klim naar Sippenaken ,waarna het ook nog weer omlaag en omhooggevallen gaat . En dan de Kuttingerweg, die er niet voor onder doet. Uiteindelijk ben ik bij mijn hotelletje. Nog even een afspraak voor eten bij een restaurant en dan naar binnen. Inschrijven, de vertrouwde kamer. Alles is net als anders. Na de douche naar het eten gewandeld, de Wingbergermolen. Lekkere soep en groene curriculum met rijst en groenten. Een toetje gaat er niet meer in en die heb ik ook bij me. Dus ga ik die nu eten.
28-10-2016
De volgende dag toer ik met mijn garmin een ronde door dit heuvelland. Langs grotere wegen gaat het naar Valkenburg en Genhout. Na Groot Haasdal nog een eind en dan opeens allemaal zandwegen. Heel leuk doordat de gps op onverhard staat. Ik kom langs Heerlen en Voerendaal. Dan via smalle paadjes richting Ubachsberg. Maar dan wordt het al te gek en ga toch maar de betere wegen zoeken. de wegen gaan op en neer. Ik kom opeens door een hek bij een afgraving. Het is er een vieze modderboel. Raar dat de gsm me hier heenbrengt. Maar als ik beter kijk, moet ik een klein wegje het bos in. Dan komt het wel goed. Het is maar een bospad, dat later weer een betere zandweg wordt.
Zo kom ik via de Bieb weg in Vijlen. Dan is het weer de route. Het moet nog naar restaurant Buitenlust. Dus daalt het af en net als ik denk dat ik nu gewoon kan doorrollen, zou het nog weer het bos ingaan. Nee, gewoon de weg volgen. Even vragen of er ruimte is om te dineren. Het is nog te vroeg, dan maar even naar Cottessen omlaag en weer terug omhoog: etenstijd.
Ik eet een soepje vooraf en ik verhuis even van plaats, zodat ik beter naar buiten kan kijken. Het hoofdgerecht is een vegetarische pasta. Met een goede smaak en heet. Dat gaat over de temperatuur.
Ik ben helaas te vol voor een toetje, want in het hotel staat nog appeltaart op me te wachten.
Dus ga ik in het donker weer terug. Nu heb ik een fietslamp als een schijnwerper. Dus is het in het donker niet donker. En kom ik veilig aan op mijn bestemming.
29-10-2016
Nog een dag in het nu zonnige zuiden. Het is een stralende dag met een stralende temperatuur. Meteen is het al niet koud in de morgen. Heerlijk ontbeten en geslapen, andersom natuurlijk.
En dan weer mijn gps een route laten bepalen. Nu ga ik richting Maastricht. Eerst gaat het weer hetzelfde naar Mechelen en Gulpen. Dan gaat het naar IJzeren. Dat is wel grappig. Zo'n gps weet niet waar de Lfroutes gaan. Dus wordt het een heuse klim die ik eens andersom al dalend heb gedaan. Maar dat is nu niet erg. Mijn klimbenen zijn nog steeds goed in vorm. Dus trap ik lekker verder.Via allerlei vreemde wegen en dorpen kom ik in het noorden Maastricht binnen. Er is een supermarkt waar ik wat te bikken haal. Met een heleboel bochten kom ik weer uit op de weg langs de stad. En zo ook weer richting Gronsveld. Dan naar Bemelen. ook niet is het klimmen geblazen. Een knooppuntenroute neemt niet deze weg. Ik dus wel. En dan voel ik me weer een deelnemer aan de Amstelgoldrace.
28-10-2016
De volgende dag toer ik met mijn garmin een ronde door dit heuvelland. Langs grotere wegen gaat het naar Valkenburg en Genhout. Na Groot Haasdal nog een eind en dan opeens allemaal zandwegen. Heel leuk doordat de gps op onverhard staat. Ik kom langs Heerlen en Voerendaal. Dan via smalle paadjes richting Ubachsberg. Maar dan wordt het al te gek en ga toch maar de betere wegen zoeken. de wegen gaan op en neer. Ik kom opeens door een hek bij een afgraving. Het is er een vieze modderboel. Raar dat de gsm me hier heenbrengt. Maar als ik beter kijk, moet ik een klein wegje het bos in. Dan komt het wel goed. Het is maar een bospad, dat later weer een betere zandweg wordt.
Zo kom ik via de Bieb weg in Vijlen. Dan is het weer de route. Het moet nog naar restaurant Buitenlust. Dus daalt het af en net als ik denk dat ik nu gewoon kan doorrollen, zou het nog weer het bos ingaan. Nee, gewoon de weg volgen. Even vragen of er ruimte is om te dineren. Het is nog te vroeg, dan maar even naar Cottessen omlaag en weer terug omhoog: etenstijd.
Ik eet een soepje vooraf en ik verhuis even van plaats, zodat ik beter naar buiten kan kijken. Het hoofdgerecht is een vegetarische pasta. Met een goede smaak en heet. Dat gaat over de temperatuur.
Ik ben helaas te vol voor een toetje, want in het hotel staat nog appeltaart op me te wachten.
Dus ga ik in het donker weer terug. Nu heb ik een fietslamp als een schijnwerper. Dus is het in het donker niet donker. En kom ik veilig aan op mijn bestemming.
29-10-2016
Nog een dag in het nu zonnige zuiden. Het is een stralende dag met een stralende temperatuur. Meteen is het al niet koud in de morgen. Heerlijk ontbeten en geslapen, andersom natuurlijk.
En dan weer mijn gps een route laten bepalen. Nu ga ik richting Maastricht. Eerst gaat het weer hetzelfde naar Mechelen en Gulpen. Dan gaat het naar IJzeren. Dat is wel grappig. Zo'n gps weet niet waar de Lfroutes gaan. Dus wordt het een heuse klim die ik eens andersom al dalend heb gedaan. Maar dat is nu niet erg. Mijn klimbenen zijn nog steeds goed in vorm. Dus trap ik lekker verder.Via allerlei vreemde wegen en dorpen kom ik in het noorden Maastricht binnen. Er is een supermarkt waar ik wat te bikken haal. Met een heleboel bochten kom ik weer uit op de weg langs de stad. En zo ook weer richting Gronsveld. Dan naar Bemelen. ook niet is het klimmen geblazen. Een knooppuntenroute neemt niet deze weg. Ik dus wel. En dan voel ik me weer een deelnemer aan de Amstelgoldrace.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten