Voorjaarstocht langs de Waal, van Nijmegen naar Den Bosch. Via knooppunten:
knooppunten: 19, 20, 44, 47,46,99,82,83,86,85,84,15,27,23,13,59,87,86,81,80,24,69,67,78,07,08,06,1918,17,80,98,40,14,97,48,49,
50,51, en dan het station zoeken.
De tocht begint op een mistige kille vrijdagmorgen met een treinreis naar Nijmegen. Die reis verloopt gemakkelijk. De overstap in Utrecht is interessant. Ik heb nog niet gezien hoe ver de verbouwing nu is. Dat maakt, dat ik de lift naar perron 14, waar ik moet instappen pas vind, als ik heb ontdekt, dat ik een andere looproute had kunnen nemen om er direct te komen.
In de trein is ruimte genoeg. Ik ben in dit stuk de enige fietsende reiziger. ( ik zit wel stil op een stoel en fiets niet.)
Uit de trein gestapt en op het perron is de vraag: ga ik fietsen of ga ik koffie + kopen. En dan: waar ga ik het halen. Ik kies voor het vertrouwde. Bij AH to Go haal ik koffie, pain au chocolat , een flesje jus en enkele krentenbollen. Zo kan ik er even tegen. De koffie en de pain gaan naar binnen, het andere in de fietstas.
Dan naar buiten. Ze hebben in Nijmegen een echte fietsweg om uit het station te komen. Daar herinner ik me, dat ik hier wel vaker heb gestaan. Want het is best lastig om het eerste fietsknooppunt te vinden.
Aan de overkant van het plein is het fietspad. Maar ik zie geen knooppuntenbordje. Op de gok ga ik naar rechts. Dat klopt met mijn kaart, denk ik. Maar het blijkt niet goed. Ik zie dat ik naar de tevoorschijn komende zon rijd. En die staat in het zuiden. Ik moet naar het noorden. Dan maar omgekeerd en terug naar het station. En nu zie ik kp 19. Die volg ik naar kp 20.
Nu weet ik ook wat ik ga doen. Want ik heb twee mogelijkheden: naar huis fietsen of naar Den Bosch trappen. Het eerste idee valt af. Er staat een harde wind uit het noordoosten en ik ga daar niet ruim 80 km tegenin fietsen over de Veluwe. Bovendien is dat allemaal bekend terrein. Geen zin in dus.
Zo ga ik vanaf kp 20 bijna de rest van de dag evenwijdig aan de Waal fietsen. Met een heerlijke vaart: wind in de rug. Meestal, want soms draait de weg naar noord en dan is het even mis.
De weg vervolgt de dijk en vaak kan ik de rivier zien. Het water staat erg hoog. Er zijn geen uiterwaarden te zien. Wel veel bomen met hun stammen in het water. Ik vraag me af, of dat wel gezond is voor die bomen en struiken. Ook zijn er veel ganzen te zien. Soms wat eenden of een reiger.
Dan onder de A50 door naar Winssen. Hier verlaat ik even de dijk om het dorp te bekijken. Ik heb er geen foto van gemaakt, maar er staat een toren op een begraafplaats. Een bord vertelt, dat er een kerk aan vast heeft gezeten. Het gebouw is in de loop der eeuwen meerdere keren afgebrand, gesloopt en weer vernieuwd. In het dorp, iets verderop, staat een grote kerk. De oude kerk is afgebroken en de toren hebben ze laten staan. Verder is er in Winssen niet zo veel te beleven.
Dus weer verder naar Hoek en Deest.
Dan naar Druten en Boven- en Beneden Leeuwen. Allemaal dorpen achter de dijk. Toch bleek dat niet altijd veilig. Op een bord lees ik, dat de bewoners in 1995 zijn geëvacueerd, omdat de dijk dreigde te breken. Dat bord staat bij Druten.
Onderweg kom ik twee maal een nest met ooievaars tegen. De ene is op een stellage en de andere op de schoorsteen van een steenfabriek. De fabriek is weg, de schoorsteen staat er ooievaarsnest te zijn.
Het is lastig scherpstellen, dus een beetje wazig.Een eind verder zie ik de rivier breed zijn. Hier is met bezig ruimte en natuur te maken voor het water van de Waal.
Een bord vertelt ervan en een voorbijganger spreekt mij aan over de verdwenen bomen en dat het er hier zo raar uitziet. Ik vertel dat ik van elders kom en er dus niets vreemd aan herken. Het land ziet er gewoon zo uit. Naast de dijk, ( foto onder) is een picknickplaats. Ik ga er zitten lunchen. en het uitzicht is weer water. Dit is niet de rivier maar ondergelopen land. Bedoeld om overstromingen te voorkomen.
Deze plek blijkt een plaats te zijn met veel
mogelijkheden om foto's te maken. Op de rivier met veel golven varen behoorlijk wat schepen. En dat met een flinke vaart. Even denk ik, dat de beide schepen op de foto tegen elkaar varen. Maar dat is gelukkig niet zo. Wel wordt er luid getoeterd.
Een eind verder staat een eenzame schoorsteen van wijlen een steenfabriek. Het gevaarte doet dienst als ooievaarsnest. En ook hier een paartje, dat ijverig bezig is elkaar het hof te maken. Toch een leuk gezicht: vogels met nesten in de hoogte. Omdat ze kunnen vliegen, hebben ze geen angst om eraf te vallen. Verlies je je evenwicht, hup , vleugels uit en je zweeft op de wind terug naar je nest.
Dan kom ik op een gedeelte, waar het water 
tot de dijk staat. Een enorme watervlakte geeft dat. En dichterbij gekomen zie ik een bord met doodlopende weg in het water staan. Als je goed kijkt, zie je de weg.
Bij kp 67 zie ik, dat ik veel te vroeg ben om de tocht in Den Bosch te eindigen. Dan kom ik met de terugreis per trein in de toestand, dat ik nu wel mag instappen, maar straks in Utrecht niet kan doorreizen, vanwege het fietsverbod tijdens de avondspits.
Dus trap ik verder. De zon schijnt al de hele middag en het rijdt met de wind mee voortreffelijk.
Ik bereik zo Zaltbommel. Deze keer ga ik niet door de stad. Ik blijf op de dijk. En zie dan het standbeeld van Jip en Janneke.
Dan een laatste foto van de Waal. Het water staat hoog. De schepen storen zich er niet aan en stoempen lekker stroomopwaarts verder.
Ik rijd tot Zuilichem en ga dan naar het zuiden. Uiteindelijk zal ik toch naar Den Bosch moeten. Via Aalst en Nederhemert kom ik langs de Maas. De wind is nu tegen, maar het waait niet meer hard. Langs Ammerzoden en Hedel gaat het naar Den Bosch. Hier ben ik wel vaker langs gekomen. Deze keer besluit ik om de knooppunten te blijven volgen. Het gevolg is nog een behoorlijke rit, zo aan het eind van de dag.
Waarschijnlijk heb ik niet alle bordjes met de knooppunten gezien, of er ontbreken er een paar. In ieder geval vraag ik twee keer de weg naar het station en nog is het moeilijk te vinden.
Om kwart over zes eindigt de tocht voor het station. Ik heb 99,66 km op de teller staan.
Dan vraag ik me af of ik zal gaan eten in een restaurant of een broodje kopen op het station.
Ik haal broodjes bij de Hema. Had ik dus niet moeten doen. Staande eet ik het op. De eerste trein is te vol voor fietsen. De volgende trein ook. Ik stap wel in en meteen weer eruit. Het achtereind van de fiets komt klem tussen de deuren, die zich al sluiten. Ik sta al op het perron en schreeuw naar de conducteur; doe die deur open! Het loopt goed af. Dan naar de overkant van het perron en een trein naar Zwolle genomen. En dan ben ik om 22.00 uur weer thuis. Deze ervaring leert me, om een volgende keer wel uit eten te gaan en een veel latere trein te nemen.
Maar het was een heerlijke dag met een prima afstand zo met de wind in de rug. Ik sta nog versteld van de afstand. Dat biedt goede perspectieven voor de komende tochten.
