Oud Land - Nieuw Land 

  Rondje t' Harde - Harderwijk- t' Harde via o.a. knooppunten   ruim 68 km

station ri 28,  06 - 02-30-46-45-44-48-23-25-10-04-03-02-06-01-35-29-10- Stoplichten RD-50-53-73-72-14-15-16-18-19-30- ri 28- eind bij het station, spoorovergang.

Een fietstocht van station t' Harde naar Harderwijk en terug, maar niet langs de rechtste weg.
We kiezen een route door aantrekkelijk gebied en opvallende  natuur. Oud en nieuw. In ieder geval veelzijdig en afwisselend, of we nu door oud land rijden, of door de Flevopolder,
die ook niet meer zo nieuw is, dat het opvalt.

We starten bij het station van t' Harde en gaan links af ri kp 28. Onder de A28 door en het dorp in. Als het bordje naar kp 28 zegt, steken we de weg links over. Bij kp 28 gaan we naar 06. Het gaat door afwisselend bos, struiken en langs enkele kleine boerderijen. Bij een picknicktafel kom je bij de verharde weg en gaan we naar links. Kp 06  is dan ongemerkt gepasseerd en het gaat  naar 02. Dat betekent linksaf een zandweg in met een mooie bomenlaan als oprit naar een landhuis. Door het tegenlicht zie je het huis niet op de foto.

We betreden landgoed Zwaluwenburg. Een oud landgoed met grote bomen, veel lanen en allerlei begroeiing. En natuurlijk de boerderijen, die vroeger voor het levensonderhoud van de bewoners zorgden. Vlak voor het hek buigt de weg naar links om het weiland heen.
Een eindje verder staat een bord over geneeskrachtige brandnetels. Dat doet vermoeden, dat hier iets is, wat ik niet wist.

 Op de kruising ga ik even naar rechts om een foto te maken van het landhuis Zwaluwenburg. Het huis stamt uit 1728 en is nog helemaal in originele staat. Het is privé bezit en niet te bezichtigen. Helaas. Maar met openmonumentendag vaak wel.
De omgeving is net een openluchtmuseum met oude boerderijen uit de 18e en 19e eeuw. Het land is een afwisseling van bos, parken, akkers en weilanden. Je begrijpt dat de vegetatie en dierenwereld zich hierbij heeft aangesloten in grote verscheidenheid.
Terug naar de route en verder. Dan begrijp ik opeens waarom daar een bord met die brandnetel- uitleg stond. Bijna aan het eind van de laan zijn links de kwekerij en tuinen van Biohorma. Beter bekend als de tuinen van dr.A.Vogel. Hier worden de geneeskrachtige planten gekweekt voor zijn pillen en drankjes. Maar er is ook een zorgboerderij en een theeschenkerij. Ook vergeten groenten en fruit worden er gekweekt en verkocht. Een heel interessant gebied, dat ook wat natuur betreft veel heeft te bieden. Door de grote afwisseling in planten is er het hele jaar wel iets te beleven. Vooral in het voorjaar is het een feest van alles wat in bloei staan en de vele verschillende vogels , die hun liederen laten horen. Op de website van Geldersch Landschap en Kastelen is meer informatie te vinden over het huis en de omgeving. Geregeld zijn er evenementen. En er zijn wandelroutes over het landgoed.
Maar onze reis gaat verder. Na het oversteken van de weg t' Harde -Elburg komen we op landgoed Schouwenburg. Hier staat ook een groot landhuis, dat door de beplanting aan het oog wordt onttrokken. De gracht verraadt de aanwezigheid. Het huis is ouder dan Zwaluwenburg. Maar Zwaluwenburg heette eerst Wijnbergen en dat stamde uit de 14e eeuw. Het is dus een heel oud gebied. Dat het oud is, verraadt de bestrating naar Schouwenburg. Een speciale sierbestrating in waaiervorm.

De oprit naar het huis Schouwenburg

De gracht

De bestrating.

De weg over het landgoed.

De 02 bordjes volgend gaat het weer uit het bos en landgoed en op een gewone weg naar een gewoon dorp, een eindje verder. Hoge Enk heet het. En het gaat echt omhoog. Hier een keer naar rechts en uiteindelijk komen we op de weg naar Elburg bij kp 02. Hier kun je ri 03 om door het stadje te rijden. Er zijn genoeg terrasjes op de inwendige mens te verwennen. Ook de vele winkeltjes vragen om aandacht. Een prima halte om even wat anders te doen dan fietsen. We zoeken onze weg richting de polder weer op en komen weer op de route.
Wil je dit niet, dan van kp02 naar 30 en 46. In het stadje kom je langs de haven met oude schepen. Buiten de stad is er de haven met hedendaagse plezierjachten, groot en klein, tot de brug over het water tussen het oude land en de polder. Hier verlaten we de Veluwe en dalen letterlijk af naar de bodem van de vroegere Zuiderzee: de weg gaat naar beneden. Over een mooi fietspad rijden we naar kp 45. Daar steken we de weg linksaf over en gaan de bossen tegemoet. De Flevopolder mag dan nieuw land heten, het is al wel zo oud, dat er grote en volwassen bossen zijn ontstaan.

Als ik de weg een eind ben ingereden, worden we welkom geheten door een bord met de tekst: welkom in Spijkerbos - Bremerberg.

In het bos is een vijver aangelegd op de plek waar de Zuiderzee vroeger een zandbank heeft gemaakt,

een Spijkzand. Zand van de kust van

de Veluwe. Dus toch oud land in nieuw land. Men heeft van deze zandplaat een vijver gemaakt en heuvels aangelegd met een strandje. Het hele gebied is de moeite waard door de aanwezigheid van een gevarieerde flora met de nodige vogels en insecten, die er zijn gaan wonen. Speciaal de Wielewaal is er te zien. Een mooie stille plek. Maar de rit gaat verder. Even terug naar het fietspad, rechtsaf. Dat kronkelt door het bos met riet en bomen, grassen en nog veel meer. Naar kp 48. Dat betekent een eind langs een wat grotere weg. Maar het blijft een tocht door bosrijk gebied. Helemaal geen kale polder.

Bij kp 48 kun je kiezen voor kp 47. dan ga je naar de dijk en rijd je verder langs het Veluwemeer met een wijds uitzicht over het water. Bij mooi weer wemelt het er van de boten.

Ik kies ervoor om de weg die ik al volg, verder te volgen naar kp23. Het is een mooi ruim fietspad en door een wisselend landschap. In de zomer kan het er wel druk zijn. Het is de aanrijroute voor Walibi. Maar nu is dat gesloten en de weg rustig.

Bij kn 23 kun je ook weer op de dijk verder gaan. maar ik ga het land weer in naar kp 25 en dan naar 10. Het blijft bosrijk. De fietspaden zijn goed en het rijdt nog steeds plezierig.

Dan komen de grote golfterreinen in zicht. Een hele tijd rijd ik er langs. Daarna is er een kijkhut bij een waterplas. Er drijven meerdere soorten eenden in. In de winter komen er wintergasten overwinteren en in de rest van het jaar is er een verscheidenheid aan watervogels te zien. Dat geldt trouwens voor het hele traject door de polder: veel natuur en vogels.

Een eind verder zit het gras vol ganzen. Ik heb een groen/geel vel gekleurde jas aan. En de vogels gaan op de wieken. Eerst een eerste zwerm, gevolgd door een tweede, maar de derde groep blijft gewoon zitten. Waarom voor zo'n velgekleurde fietser opvliegen. Blijf maar gewoon zitten.

Van kp 10 ga ik naar 04. Onderweg kom je nog langs een uitspanning van een vakantiepark.

Bij kp 04 kun je weer kiezen om langs de dijk verder te gaan. Dan naar 06 en 01. Ik ga verder door het Harderbos, dus naar kp 03. Dit bos is anders dan het vorige. Het is woester en natter. Het fietspad is van stevig beton. Van kp03 naar 02, 06 en ook 01.

Het is een nat bos met bijbehorende vegetatie.

Uiteindelijk kom je toch bij de dijk. Hier is gemaal Lovink. Het water uit de polder wordt hier in het Veluwemeer gepompt. En de schepen kunnen door de sluis de polder in en uit.

Dan volg ik de knooppunten 35, 29 ri 10. of beter gezegd: ik volg de weg langs het randmeer tot de rotonde. Hier onder de weg door en naar linkst, de Knardijk op. Dit is een grote verbinding tussen de polder, de A28 en Harderwijk en verder. Een druk gebied wat verkeer betreft. Vroeger was het een weg over een dijk met een brug en een schutsluis. Dat gaf veel verkeersoponthoud. De brug stond te vaak open. Nu is er een hogere brug, de sluizen zijn verdwenen. De weg gaat eerst over het water en verderop duikt de weg naar beneden. Een aquaduct geeft de schepen de mogelijkheid om over onze hoofden te varen. Deze constructie zorgt wel voor een fikse afdaling, die je mooi kunt gebruiken om vanaf het diepste punt met een flinke vaart weer omhoog te gaan. Je klimt met 2%. Bovenaan volg ik verder richting kp 10. Maar als ik naar rechts moet, ga ik links. Naar rechts geeft je de mogelijkheid Harderwijk te bekijken. Je kunt naar het station gaan, als je het nu wel genoeg vindt. Maar ik ga dus links en met de verkeerslichten naar de overkant. Ik blijf het fietspad volgen langs de weg van de Knardijk naar de A28. dat is nog steeds. Bij de volgende verkeerslichten ga ik weer rechtdoor en stoor me niet aan het kp-bordje. Weer gaat het omhoog. Nu over het spoor en dan aan het eind rechts en meteen links, doorgaand verkeer voor fietsers volgend. Aan het eind gaat de weg naar rechts, maar ik rijd rechtdoor, verboden in te rijden, behalve fietsers. Dit is een fietsweg, de Thorbeckelaan. Aan het eind niet oversteken, maar meteen links. Dan wordt het weer klimmen. Harderwijk heeft hier een enorme houten fietsbrug gebouwd. Het is wel even klimmen. Bij het afdalen opletten op fietsers die van andere kanten komen.

Langs een restaurant/hotel en dan linksaf naar kp50. Je rijdt dan over de Cooperbaan.  Wil je niet terug rijden naar t' Harde, dan kun je hier rechtdoor gaan naar de volgende oversteekplaats met fietspad. Een moeilijke oversteek. Heb geduld. Er komt altijd een goed moment om veilig naar de overkant te komen. Deze weg heet de Koesteeg. Dat gaat naar kp77. Als je daar bij een verkeersweg komt, kun je rechtsaf gaan en steeds rechtdoor rijden, door de winkelstraat lopen en dan weer op de fiets. Eindpunt is dan het station van Ermelo. Je hebt dan ongeveer 45 km afgelegd.

Wil je weer terug naar t'Harde, dan is er nog 29 km te gaan vanaf 38 km die je dan al gedaan hebt.

De rondrit wordt dan ruim 68 km.

We gaan dus langs het restaurant en bij de aanwijzing ri 50 gaan we links door het klaphek. Nu ben je in het gebied op de Veluwe waar de wilde zwijnen los rondlopen. Je kunt er een tegenkomen. Maar meestal niet overdag. We rijden van kp 50 naar 53. Dat gaat langs een woestijn- achtig gebied. Het Beekhuizerzand.

Een zandverstuiving, die in de zon heel warm kan worden, maar ook heel koud. Af en toe komt het zand door de wind in duinen op het fietspad. Als je vaker dit pad volgt, merk je dat het zand steeds weer op een andere plek terecht komt.

Na de zandvlakte komen we weer in het bos. Pas hier op voor de paaltjes. Soms zijn ze er wel en soms niet. Het heeft te maken met de aanwezigheid van het leger, die hier oefent.

We volgen de weg na kp 53 ri 73.Deze weg het de Schapendrift. Vroeger dreven de boeren uit Hulshorst hun schapen hier langs naar en van de grote stille heide. Eerst komen we langs de Hierdense Beek. De beek is de afgelopen jaren weer in goede staat gebracht en voert nu weer volop water naar het Veluwemeer.

Verderop tussen de bomen door zie je de heidevelden. We passeren een paal met een bordje, dat vertelt over een bommenwerper die op zijn terugtocht naar Engeland uit de lucht is geschoten en hier langs de Schapendrift is neergestort. Een eind verder is links een wild- observatie hut. Het loont zeker de moeite om even te gaan kijken. Vaak zie je er wel een ree of een hert.

Langs het fietspad zijn duidelijk de sporen van wilde zwijnen te zien: ze hebben de bermen danig om geschoffeld op zoek naar voedsel. 

 Dit fietspad eindigt op de Stakenbergweg. Hier links naar 72, Je komt langs het dagrecreatieterrein de Stakenberg. Hier voorbij naar rechts, naar 14. Dat is naar Vierhouten. Het is een heuvelig pad over een grote stille heide. Aan het eind zijn we bij het dorp Vierhouten. Van 14 via 15 naar 16. In Vierhouten zijn meerdere terrassen, restaurants om even bij te komen.

Dan het laatste stuk. Eerst naar 18. Hier kom je langs het verscholen dorp. Een plek in het bos, waar in de tweede wereldoorlog mensen ondergedoken zaten. Er staat uitleg hoe het de bewoners is vergaan . Langs de weg zijn meerdere gedenkplekken. Ondertussen is het bos heerlijk om door te rijden. In de tijd dat de vogels zingen, is het een lust voor het oor.

Uiteindelijk kom je weer bij een grotere weg. die volgen we verder naar kp19. Dan duiken we nog eenmaal het bos weer in om naar kp 30 te komen. Vandaar gaan we klimmen naar t' Harde. Het is een stevige klim. Maar aan het eind wacht het station en het spoor om voldaan van een rondrit vol afwisseling in natuur, landschap, vergezichten en beslotenheid naar huis terug te keren.

Ga je niet met de trein, je auto kan ook bij het station geparkeerd worden.

Tip: bedenk voordat je gaat, hoe de windrichting is. Het door door de polder langs de dijk kan zwaar zijn als de wind tegen is. Dan is het handig om de route omgekeerd te rijden.